Zgodnie z powiedzeniem Gdyby nie der, die, das... to by Niemcy byli z nas język niemiecki jest stosunkowo trudny dla Polaków do wyuczenia się. Podobnie jak w języku francuskim (un, une, la, le) każdy rzeczownik ma tutaj przypisany rodzajnik (przedimek), który trzeba zapamiętać, by stosować poprawne formy gramatyczne.

Masowa emigracja zarobkowa Turków do Niemiec pokazuje, iż naród ten ma znacznie większą motywację do uczenia się języka niemieckiego niż Polacy. Przeciętnemu Polakowi z klasy robotniczej na dorobku w Niemczech zajmuje 5 lat to, na co Turkowi potrzeba tylko roku pobytu na obczyźnie, czyli nauczenie się języka niemieckiego na poziomie komunikatywnym, nie mówiąc już o poprawnych tłumaczeniach na język niemiecki. I tutaj nie chodzi o różnice w zdolnościach do nauki języków obcych, tylko o mentalność i zaangażowanie, gdyż w języku polskim jest aż 6 przypadków (niektórzy językoznawcy utrzymują, iż 7, wliczając wołacz), podczas gdy w języku niemieckim tylko 4! Końcówki w poszczególnych przypadkach języka polskiego wykazują dużo większe bogactwo form niż związane z rodzajnikami przypadki w języku niemieckim, stąd Niemcowi z pewnością jeszcze większą trudność sprawi nauczenie się języka polskiego niż Turkowi czy Polakowi języka niemieckiego.

Z kolei w języku angielskim występują rodzajniki nieokreślone (an i a) oraz określony the, które poprawnie w tekstach potrafią wstawiać przeważnie tylko wykształceni native speakerzy (rodowici użytkownicy języka angielskiego). Z tymi rodzajnikami mają problem nawet tłumacze polsko-angielscy, będący wybitnymi absolwentami studiów magisterskich na kierunku filologia angielska. Angielski uchodzi za język stosunkowo łatwy do wyuczenia na poziomie komunikatywnym, lecz oczywiście czym dalej w las, tym więcej drzew.